आनंदमयी

  प्रिय, कॅलेंडर वरून दरवेळी नजर फिरते तेव्हा, त्यावरची Glow & Lovely ची जाहिरात पाहूनसुद्धा माझ्या चेहऱ्यावर glow येतो. Fair & Lovely ने नाव बदलून Glow & Lovely केलं याचा मला मनापासून आनंद झाला. कोणतंही क्रीम चेहऱ्याचा रंग बदलणार नसतं. तरी जेव्हा ते खास गोरी कांती मिळवण्याचं आमिष दाखवून विकलं जातं तेव्हा मन खट्टू होतं. आपल्यावर प्रेम करणारी माणसं रंगावरून जोखत नाहीत आपल्याला. दिसण्याच्या पलीकडे जाऊन असण्यावर जीव लावतात. मात्र आजूबाजूचं बरंच काही बिंबत रहातं नकळत. जसं, ‘वधू पाहिजे’ च्या जाहिरातीत, मुलगी गोरी हवी असते. गाण्यात गोरे गोरे गाल किंवा गोरीपानच वहिनी लागते. अप्रत्यक्षपणे सौंदर्याचा ‘गोरेपणा’ हाच मापदंड मनावर ठसत राहतो. जो एखाद्याचा स्वतःकडे आणि समोरच्याकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन गढूळ करू शकतो. लेकीच्या जन्मानंतर आनंद व्यक्त करून झाल्यावर Dr ना मी अर्धवट शुद्धीत एकच प्रश्न विचारला, “गोरी आहे का?!” भलेभले प्रसंग विसरणारी मी, हा मात्र मनात घर करून राहिला. सावळ्या रंगामुळे कुणाचं माझ्यावरचं प्रेम आटलं, असं तर कधीच नव्हतं झालं. रंगामुळे कधी न्यूनगंड वगैरे...

  प्रिय,     माझी सखी गंमतीने म्हणते, ‘पिक्चरच्या शेवटी हीरो हिरोईनचं लग्न लागलं आणि ‘ the end ’ असं दिसलं (म्हणजे पिक्चर संपला) की वाटतं, खऱ्या आयुष्यात पण लग्नानंतर आयुष्य संपतंच जणू.’ अर्थात स्वतः त्यातून गेल्यावर नक्कीच लक्षात आलं असेल, पिक्चर अभी बाकी है!      चित्रपटवेडातून माझीही एक धारणा तयार झाली, ती म्हणजे आयुष्यातल्या प्रत्येक प्रसंगात संपूर्ण चित्रपटाएवढी नाट्यमय ताकद असू शकते. नाट्य (ड्रामा) ओतप्रोत भरलेलं असतं आयुष्यातल्या किरकोळ पासून critical situations मध्ये.       बघा ना, एखाद्या स्पर्धेत भाग घेऊन बाजी मारण्यापर्यंतचा प्रवास काही कमी रोमांचक नसतो. कुठल्या न कुठल्या स्पर्धेत अनुभवलेला असतो तसा रोमांच आपण. फक्त त्यावर लगेच script लिहीत नाही आपण.      तसंच लग्न नामक सोहळा काही फक्त ‘राजश्री प्रॉडक्शन’ वाले नाही साजरा करत! आपणही कधी न कधी हीरो हिरोईन असतोच, खरेखुरे! शिवाय typical Romantic movie चा जीव पण तितकाच हो, real life नव्या नवलाई इतका!     Real life विनोद म्हणाल...